de Great Barrington Declaration 

​

Zoals iedereen op de wereld heb ook ik een mening over de "corona" periode waar we inzitten. Als mens, vanuit mijn klinisch periode op Intensive en Kinder intensive niveau, als Onderwijskundige in de acute zorg en als Ontwikkelaar.

Ik maak me daar op alle gebieden zorgen over, niet zozeer dat het SARS-Cov-2 heeft geleid tot een pandemie, dat is een feit. Maar vooral de aanpak en reactie van mensen op deze pandemie van een luchtwegvirus baart mij ernstig zorgen. Ik heb me dan ook aangesloten bij een wereldwijde beweging van verontruste wetenschappers, clinici, epidemiologen en andere mensen in de gezondheidszorg maar ook bij een steeds grote groep van verontruste burgers wat uiteindelijk iedereen ook is.

Politiek, media, experts en anderen zitten vast in een draaiende kluwen van media-aandacht, indekking, het goede willen doen, angst, belangen en oplossingen die mogelijke leiden tot een effect...... maar welk effect.

Experts zijn waarschijnlijk allen goed in hun specifieke vak maar missen een overall blik op oorzaak en gevolg voor de maatschappij als geheel. En dat kan ook niet anders. Een medicus is geen psycholoog, socioloog, econoom, antropoloog, criminoloog, pedagoog, politicoloog etc.

Een politicus die (en niemand anders) de beslissingen moeten nemen, hebben dan wel recht op valide informatie om het juiste te kunnen doen.

Toch zie ik helaas dat experts zich niet kunnen inhouden (schoenmaker blijf bij je leest) en vooral aangeven hoe zij denken dat een maatschappij ingericht moet worden. Ook raken zij geconditioneerd door alle media aandacht en het beeld wat van hen geschetst wordt (het heldendom). Wie is daar nu niet gevoelig voor.

Dit is een gevaarlijke tendens daar mensen de neiging hebben hun eigen beeld te gaan geloven. Hun eigen aanpak, en daar ook aan vast houden. Onwetenden gaan hierin mee en klampen zich hieraan vast.

Probleem daarbij is dat er gekozen wordt voor een "one size fitts all" benadering, uitgaande van de eigen perceptie en korte termijn doelen. Onder het mom van solidariteit en andere concepten wordt m.i. veel schade aangericht waarbij de vraag is of die nog te herstellen is.....en ten koste van wat. Bij iedere piek is weer iemand anders het schuld. Kritisch denken is nu meer gevraagd dan ooit om verregaande conditionering van angst te voorkomen. Angst kan een verwoestend effect hebben op de maatschappij, nu en in de toekomst. Juist nu is een gedifferentieerde aanpak nodig maar wie durft het aan? Wie kan het organiseren?

 

Hieronder kun je de verklaring vinden van de Great Barrington Declaration (vertaling)

Voor meer informatie en ondertekening van deze verklaring, ga naar: https://gbdeclaration.org 

​

Als epidemiologen van infectieziekten en volksgezondheidswetenschappers maken we ons grote zorgen over de schadelijke gevolgen voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid welke worden veroorzaakt door het huidige COVID-19 beleid, en adviseren we een benadering genaamd ‘gerichte bescherming’.

​

Komend van zowel links als rechts en van over heel de wereld, hebben we onze carrières gewijd aan het beschermen van mensen. Het huidige lockdown-beleid heeft op de korte en lange termijn een vernietigend effect op de volksgezondheid. De gevolgen (om er enkele te noemen) zijn onder meer lagere vaccinatiegraad bij kinderen, ernstigere gevallen bij hart- en vaatziekten, minder diagnoses van kanker en toename van psychische problemen – welke zullen leiden tot meer oversterfte in de komende jaren, waarbij de werkende mensen en jongere generaties de zwaarste klappen te verduren krijgen. Scholieren en studenten van school houden is een groot onrecht.

​

Als deze maatregelen gehandhaafd worden tot er een vaccin beschikbaar is, zal dit onherstelbare schade aanrichten, waarbij de kansarmere onevenredig hard geraakt worden.

​

Gelukkig groeit onze kennis van het virus. We weten dat de sterftekans door COVID-19 meer dan duizend maal zo hoog is voor ouderen en zieken, dan voor jonge mensen. Voor kinderen is COVID-19 inderdaad minder gevaarlijk dan vele andere zaken die kinderen schade toe kunnen brengen, waaronder influenza – de griep.

​

Naarmate de immuniteit in de bevolking groeit, neemt het risico voor besmetting voor iedereen af, inclusief de meest kwetsbaren. We weten dat alle populaties uiteindelijk groepsimmuniteit zullen bereiken – d.w.z. het punt waarop het aantal nieuwe besmettingen stabiliseert – en dat dit kan worden ondersteund door (maar niet afhankelijk is van) een vaccin. Ons doel zou daarom moeten zijn om sterfte en sociale schade tot een minimum te beperken totdat we groepsimmuniteit bereikt hebben.

​

De meest humane benadering die de risico’s en voordelen van het bereiken van groepsimmuniteit met elkaar in evenwicht houdt, is om degenen met de minste kans op overlijden hun normale leven te laten oppakken om immuniteit tegen het virus op te bouwen door natuurlijke besmetting, terwijl we de mensen die het meeste risico lopen beter beschermen. We noemen dit ‘gerichte bescherming’.

​

Het nemen van maatregelen om de kwetsbaren te beschermen zou het belangrijkste doel moeten zijn in de strijd tegen COVID-19. Verzorgingstehuizen zouden bijvoorbeeld personeel moeten gebruiken die reeds immuniteit hebben opgebouwd en regelmatig tests moeten uitvoeren bij ander personeel en alle bezoekers. Rotatie van personeel moet zoveel mogelijk beperkt worden. Mensen op leeftijd welke nog zelfstandig wonen, zouden hun boodschappen thuis moeten laten bezorgen. Indien mogelijk zouden zij familieleden buiten kunnen ontmoeten in plaats van binnen. Een uitgebreide en gedetailleerde lijst van maatregelen, inclusief benaderingen voor huishoudens met meerdere generaties, kan worden gemaakt en uitgevoerd, eventueel met hulp van zorgmedewerkers.

​

Mensen die niet tot de kwetsbare groepen behoren, zouden per direct hun gewone leven weer op moeten kunnen pakken. Eenvoudige maatregelen, zoals het wassen van handen en thuisblijven wanneer iemand ziek is of klachten heeft, zou door iedereen moeten worden toegepast om zo de drempel voor groepsimmuniteit te verlagen. Scholen en universiteiten moeten open zijn om normaal ‘fysiek onderwijs’ te geven. Buitenschoolse activiteiten, zoals sporten, moeten worden hervat. Jonge volwassenen met een laag risico zouden weer normaal naar hun werk moeten gaan, in plaats van thuis te werken. Restaurants en andere bedrijven moeten open zijn. Kunst, muziek, sport en andere culturele activiteiten moeten hervat worden. Mensen met een verhoogd risico kunnen meedoen als zij dat zelf willen, terwijl de samenleving als geheel de bescherming geniet die de kwetsbaren worden geboden door degenen die groepsimmuniteit hebben opgebouwd.

​

Initiatiefnemers: 

Dr. Martin Kulldorff, professor of medicine at Harvard University, a biostatistician, and epidemiologist with expertise in detecting and monitoring infectious disease outbreaks and vaccine safety evaluations.

Dr. Sunetra Gupta, professor at Oxford University, an epidemiologist with expertise in immunology, vaccine development, and mathematical modeling of infectious diseases. 

Dr. Jay Bhattacharya, professor at Stanford University Medical School, a physician, epidemiologist, health economist, and public health policy expert focusing on infectious diseases and vulnerable populations.